"Noc trwała 20 sekund i dwadzieścia sekund trwał GNAC. Przez dwadzieścia sekund widać było błękitne niebo poprzecinane czarnymi chmurami, sierp złocistego rosnącego księżyca, podkreślony nienamacalną aureolą, i jeszcze gwiazdy, na które im dłużej się patrzy, tym bardziej gęstnieje ich rozdrobniony kłujący tuman, aż po pył Drogi Mlecznej, a wszystko to oglądałeś w największym pośpiechu: bo jeśli skupiłeś się dłużej na jakimś fragmencie, umykało ci coś z całości, ponieważ dwadzieścia sekund upływało szybko i nastawał GNAC. GNAC stanowił część reklamy SPAAK-COGNAC na przeciwległym dachu, która na dwadzieścia sekund się zapalała i na dwadzieścia gasła, a kiedy się paliła, niczego prócz niej nie było widać".
(fragment)
Marcovaldo to ubogi miejski proletariusz, niewykwalifikowany robotnik pracujący w magazynie. Razem z żoną i szóstką dzieci żyje w dużym włoskim mieście drugiej połowy lat 60. Neony zasłaniają niebo, rzeki skażone są odpadami z fabryk, a nieliczne zielone tereny przegrywają nierówną walkę z ulicami, parkingami i placami budowy. A Marcovaldo, błędny rycerz nowych czasów, walczy z miejskimi wiatrakami, próbując mimo wszystko przybliżyć swoim dzieciom bogactwo natury.
"Calvino to włoskie połączenie Borgesa i Woltera w jednej osobie. Udała mu się rzecz niezwykle rzadka, właściwie dokonał cudu: zdobył szeroką popularność, ani na chwilę nie schodząc z najwyższej literackiej półki".
André Clavel, "L'Express"
"Calvino z pewnością należy do niedużego grona tych dwudziestowiecznych pisarzy, których bez chwili wahania można uznać za wielkich. Każda jego książka to oddzielna koncepcja, a »Marcovaldo« to jedno z jego najlepszych dzieł prozatorskich".
"Spectator"
"Połączenie wyrafinowania, oryginalności i humoru".
John Sturrock, "New Review"
Italo Calvino (1923-1985) - jeden z najważniejszych pisarzy i eseistów włoskich XX wieku. Od 1945 roku pisał dla dziennika "L'Unita", później również m.in. dla "La Republica", od 1959 do 1967 redagował własne pismo "Il Menabò di letteratura". Przez prawie czterdzieści lat pracował w wydawnictwie Einaudi. Należał do grupy literackiej OuLiPo, której członkami byli też tacy twórcy, jak Raymond Queneau czy Georges Perec. Po polsku ukazały się liczne jego nowele i powieści, m.in.: "Ścieżka pajęczych gniazd" (1947), "Wicehrabia przepołowiony" ((1952), "Baron drzewołaz" (1957), "Rycerz nieistniejący" (1958), "Zamek krzyżujących się losów" (1969), "Palomar" (1983); zbiory "Baśnie włoskie" (1956) i "Opowieści kosmikomiczne" (1965) oraz "Wykłady amerykańskie" (1988).
Wydawnictwo W.A.B. wznowiło "Niewidzialne miasta" (W.A.B 2013) oraz powieść "Jeśli zimową nocą podróżny" (1979, W.A.B. 2012). "Marcovaldo" ukazuje się w Polsce po raz pierwszy.
[W.A.B., 2013]