Książka: Pochłaniacz

Katarzynę Bondę nazwano królową polskiego kryminału już ładnych parę lat temu, ale jakoś nie zdarzyło mi się do tej pory sięgnąć po jej książki, może dlatego, że zwykle mam opory przed produktami zachwalanymi z użyciem zbyt wielu superlatyw, bez względu na to, czy to będą lody, buty czy powieści. Jednak, odkrywszy, że obejrzany film/serial ma jakiś pierwowzór książkowy, zwykle się kuszę na jego przeczytanie ze względów, powiedzmy, poznawczych, i tak też zrobiłam w tym przypadku. Telewizyjne „Żyw...

Zygmunt Miłoszewski włożył jej na głowę koronę, ogłaszając królową polskiego kryminału. Ona sama, pewna siebie, inteligentna, z doświadczeniem dziennikarskim i pracowitością mrówki, nie potrzebuje insygniów królewskich, by dziarskim krokiem wspiąć się na sam szczyt. Katarzyna Bonda maluje korony na egzemplarzach podsuwanych jej przez czytelników przyjmowanych na audiencjach (pospolicie zwanych spotkaniami autorskimi), szeroko się przy tym uśmiecha i widać, że doskonale się tą nominacją bawi. ...

Zima 1993. Tego samego dnia, w niejasnych okolicznościach, ginie nastoletnie rodzeństwo. Oba zgony policja kwalifikuje jako tragiczne, niezależne od siebie wypadki.

Wielkanoc 2013. Po siedmiu latach pracy w Instytucie Psychologii Śledczej w Huddersfield na Wybrzeże powraca Sasza Załuska. Do profilerki zgłasza się Paweł „Buli” Bławicki, właściciel klubu muzycznego w Sopocie. Podejrzewa, że jego wspólnik - były piosenkarz i autor przeboju "Dziewczyna z północy" - chce go zabić. Załuska ma mu dostarczyć na to dowody. Profilerka niechętnie angażuje się w sprawę. Kiedy jednak dochodzi do strzelaniny, Załuska zmuszona jest podjąć wyzwanie. Szybko okazuje się, że zabójstwo w klubie łączy się ze zdarzeniami z 1993 roku, a zamordowany wiedział, kto jest winien śmierci rodzeństwa. Jednym z kluczy do rozwiązania zagadki może okazać się piosenka sprzed lat.

[Muza, 2014]

Plusy: - interesujący początkowy fragment książki (wydarzenia z roku 1993). I chyba to by było na tyle. Te pierwsze sto stron zaciekawiło mnie jednak wystarczająco, żebym z rozpędu dobrnął jakoś do końca. Minusy: - totalny chaos wśród wprowadzanych postaci - jest ich tyle, że trzeba chyba prowadzić własne notatki. Bez tego, w połączeniu z przeskokami czasowymi, nie da się połapać kto jest kim, - wiele wątków pojawiających się znikąd, prowadzących donikąd i znienacka znikających z książ...