Roland Topor (1938-1997) urodził się we Francji w rodzinie żydowskiej pochodzącej z Polski (jego ojciec, Abrarn, studiował rzeźbę na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych). Z wykształcenia malarz i grafik, zdobył popularność jako autor publikowanych w pismach groteskowych rysunków. Byt także plakacistą, prozaikiem, poetą, dramaturgiem, tekściarzem, scenarzystą, reżyserem teatralnym, scenografem, aktorem i twórcą programów telewizyjnych. W 1962 roku – chcąc zerwać z przypinaną mu etykietką surrealisty – założył słynną Grupę Paniczną. Wydał między innymi powieści "Chimeryczny lokator" (1964, wyd. pol. 1980 – na jej podstawie Roman Polański nakręcił film), "Księżniczka Angina" (1967, wyd. pol. W.A.B. i wydawnictwo małe 1996), "Pamiętnik starego pierdoły" (1975, wyd. pol. 1999), "Bal na ugorze" (1996, wyd. pol. W.A.B. i wydawnictwo małe, 1999) i minipowieść "Alicja w krainie liter. O tym, co Alicja odkryta po drugiej stronie kartki" (1991, wyd. pol. W.A.B. i słowo/obraz terytoria, 2001); zbiory opowiadań "Cztery róże dla Lucienne" (1967, wyd. pol. 1985), "Café Panika" (1982, wyd. pol. 1994), "Najpiękniejsza para piersi na świecie" (1986, wyd. pol. 1995), "Made in Taiwan. Copyright in Mexico" (1997, wyd. pol. W.A.B. i wydawnictwo małe, 2000). Wśród jego licznych dokonań znalazły się między innymi projekt scenografii do jednej ze scen "Casanovy" Felliniego (1976) i do monachijskiej inscenizacji opery "Ubu Rex" Krzysztofa Pendereckiego (1991); scenariusz i projekty masek do opartego na cytatach z Sade'a filmu "Markiz" (1989) oraz role w filmach "Nosferatu wampir" Wernera Herzoga i "Miłość Swanna" Volkera Schlöndorffa. W Polsce znany jest głównie jako rysownik. Jego rysunki wiele lat drukowały "Szpilki" i "Przekrój", a w 1975 roku ukazał się album "Topor" pod akcją Romana Cieślewicza.
"Ilu więc jest Toporów? Tysiące. Znam osobiście kilkunastu".
Roman Cieślewicz
"Jego rysunki nigdy nie są karykaturami, lecz refleksją nad tym, kim jesteśmy".
Jacques Coutureau, reżyser teatralny, kompozytor
"Topor to sfera erogenna na ciele współczesnej sztuki".
Jan Gondowicz
"Na literaturze spoczywa tyle obowiązków, że bardzo mało miejsca zostaje na bezinteresowność. A bez niej człowiek staje się uboższy. Uważam zresztą, że literatura pozbawiona funkcji dydaktycznych wcale nie powoduje, że jej czytelnicy czują się mniej odpowiedzialni za problemy świata".
Roland Topor
"Abecadło Topora" to antologia wyimków, pogrupowanych alfabetycznie według haseł – od "Alicji", przez "Metamorfozy", "Mieszczaństwo" i "Religie", aż po "Zabawy słone" i "Życie". Metodą Autoszkoły (patrz: "Moje abecadło...") zestawia się tu ze sobą prozę, dramat, złote myśli, notatki, rysunki, przepisy kulinarne, fragmenty wywiadów, a nawet opowieści przyjaciół. Roland Topor, który wyłania się z tego niezwykłego kolażu, okazuje się postacią wielowymiarową, mistrz makabreski zaskakuje liryzmem, skandalista – współczuciem, anarchistyczny surrealista – głębią i konsekwencją przemyśleń.
[WAB, 2005]