Książka: Kolor magii

Terry Pratchett zadebiutował już w wieku 15 lat, ale musiał potem poczekać kolejne 20, żeby zdobyć sławę po ukazaniu się „Koloru magii”, pierwszego tomu „Świata Dysku”, co nastąpiło w roku 1983. Od tego czasu cykl luźno ze sobą powiązanych książek o świecie Dysku nieustannie się rozrasta, a nazwisko jego autora znane jest na prawie całym naszym kulistym globie. Pratchett twierdzi, że wierzy w cywilizację technologiczną, pewnie dlatego świat Dysku ma tak mało wspólnego z technologią, jak tylko ...

"Dysk" skutecznie odrzucił mnie od Pratchetta na długie miesiące. Dopiero teraz, zmuszony prezentacją maturalną, zapoznaję się bliżej z jego twórczością. "Kolor magii" to pierwszy tom "Świata Dysku", cyklu komediowego fantasy. W pierwszych czterech tomach celem autora jest wyśmianie wszelkich konwencji fantasy i muszę przyznać, wychodzi mu to (przynajmniej w tej części) kapitalnie. Główny bohater jest magiem. W głowie czytelnika od razu pojawia się obraz potężnego mędrca (Gandalf) lub nie...

Dwukwiat i Rincewind. Dwie główne postacie książki, dwie z głównych postaci Świata Dysku, a ja spotykam się z nimi po raz pierwszy. Rincewind ratuje (nieco z przymusu) Dwukwiata, turystę, z płonącego Ankh i Morpork. Chcą uciec jak najdalej, ale wszystko im w tym przeszkadza, cały czas słyszą chrzęst rzucanych kości do gry, którymi bogowie Dysku grają o ich życie bądź śmierć. Jest to pierwsza książka z cyklu o Świecie Dysku, więc wypadałoby zacząć od dotknięcia tematu podstaw, samych trzewi z...

Książka Terry'ego Pratchetta pt. "Kolor magii" opowiada o przygodach dwóch zabawnych bohaterów: niedoszłego maga Rincewida i turysty Dwukwiata, posiadającego niezwykły kufer. W książce tej poznajemy ich ciekawe przygody, a zabawne dialogi i śmieszna personifikacja życiowych problemów (Śmierć jest przedstawiony jako zapracowany przedsiębiorca) dopełniają całości. Książka wciąga, łatwo się ją czyta, serdecznie polecam.

Książka, podobnie jak inne napisane przez tego autora powieści, jest pełna humoru i zabawnych sytuacji, które sprawiają, że uśmiech wprost nie schodzi z ust. Opowiada ona historię wyrzuconego z Niewidzialnego Uniwersytetu maga Rincewinda i Dwukwiata - pierwszego turysty na Dysku. Towarzyszy im najniebezpieczniejszy bagaż podróżny na świecie, posiadający kilkadziesiąt nóg i żarłoczne, zaopatrzone w ostre zęby wieko. Dwukwiat okazuje się wyjątkowo naiwnym człowiekiem (nie wiem, jakiej dokładnie...

Mój pierwszy Pratchett :). Oczywiście słyszałem o cyklu "Świat Dysku", zaliczanym przez wielu do kanonu fantasy – jednak kolorowe okładki sugerowały mi raczej, że jest to lektura obowiązkowa dla młodszych czytelników, i skoro nie przeczytałem tego kiedyś, to teraz "nic tu po mnie". Wybrałem jednak książkę, żeby zaspokoić swoją ciekawość – "czymże się inni tak fascynują w Pratchetcie"… no i chyba znalazłem :) Na pewno nie da się ocenić całego cyklu po jednej książce, ale stworzony świat, posta...

Jest to pierwszy tom z serii "Świat Dysku". Głównym bohaterem jest mag Rincewind. Nie jest to zwykły mag, jakich spotyka się na Dysku. Zaraz na początku nauki został wyrzucony ze szkoły. Zna tylko jedno jedyne zaklęcie, ale... no właśnie, to jedno z Ośmiu Wielkich Zaklęć, a do tego nikt nie wie, co ono powoduje. Wiadomo jedynie, że jest bardzo niebezpieczne. W chwilach zagrożenia jak nieproszone ciśnie się na usta. Na szczęście jednak jeszcze się w całości nie wycisnęło. Przygody zaczynają...

W tym miejscu może warto wtrącić kilka słów na temat geografii i kosmologii Dysku. Na Dysku rozróżniamy, oczywiście, dwa podstawowe kierunki: osiowy i krawędziowy. Ponieważ jednak Dysk wiruje z szybkością jednego obrotu na osiemset dni (w celu równego rozłożenia ciężaru między podtrzymujące go gruboskórne bestie, jak stwierdził Reforgule z Krulla), wyróżnia się także dwa kierunki pomniejsze: obrotowy i opaczny. Małe słońce orbitujące wokół Dysku utrzymuje niezmienną trajektorię, a majestatyczny Dysk kręci się pod nim, łatwo więc pojąć, że rok składa się tu nie z czterech, a z ośmiu pór. Lata to okresy, kiedy słońce wschodzi lub zachodzi w najbliższym punkcie Krawędzi; zimy następują, kiedy wschodzi lub zachodzi w punkcie oddalonym o mniej więcej dziewięćdziesiąt stopni łuku. Tym samym w krainach wokół Okrągłego Morza rok zaczyna się od Nocy Strzeżenia Wiedźm, postępuje poprzez Primę Wiosenną do pierwszego dnia lata (Wigilia Pomniejszych Bóstw) i dalej do Primy Jesiennej, mija połówkę roku w dniu Okrupływu, następnie Zimową Secundę (zwaną też Obrazimą, ponieważ słońce wschodzi wtedy w kierunku obrotowym Dysku). Dalej następuje Wiosenna Secunda, a Lato Dwa depcze jej po piętach. Trzy czwarte roku mija w noc Załóżkową, jedyną noc w roku, kiedy – według legendy – wszystkie wiedźmy, czarownicy i duchy zalegają w łóżkach. Opadające liście i mroźne noce podążają z wolna ku Przeciwobrazimie i nowej Nocy Strzeżenia Wiedźm, spoczywającej jak klejnot w jej sercu. Ponieważ słabe słońce nigdy nie dogrzewa Osi, ziemie wokół niej skuwa wieczna zmarzlina. Krawędź, z drugiej strony, to region gorących wysp i słonecznych dni. Tydzień Dysku składa się naturalnie z ośmiu dni, a w widmie światła występuje osiem kolorów. Osiem to liczba mająca na Dysku istotne znaczenie okultystyczne i nigdy, ale to nigdy nie może jej wypowiedzieć mag. Nie jest całkiem oczywiste, dlaczego właściwie wszystko powyższe zachodzi. Pomaga jednak zrozumieć, dlaczego bogów na Dysku nie tyle czci się, co obwinia*.

---
* Terry Pratchett, "Kolor magii", przeł. Piotr W. Cholewa, wyd. Prószyński i S-ka, 1994, s. 14-15.

W uszach zabrzmiało cichutkie pyknięcie. To obudziła się moja empetrójka. Po chwili z ciemnego, usianego gwiazdami uniwersum wyłonił się po raz pierwszy Świat Dysku. Po przesłuchaniu kilkunastu pierwszych zdań wiedziałam, że Terry Pratchett jest dla mnie. Znałam go od bardzo dawna. To znaczy znałam imię i nazwisko. Potrafiłam go też przyporządkować do gatunku literackiego: fantastyka. Nawet więcej - wiedziałam, że pisze z przymrużeniem oka, dowcipnie. Jednak nie spodziewałam się, że zrobi...