Książka: Osobliwości miast i dziwy podróży 1325-1354

Ibn Battuta żył w latach 1304-1369; pochodził z Tangeru w Maroku. W wieku dwudziestu jeden lat postanowił odbyć pielgrzymkę do Mekki, co jest jednym z podstawowych obowiązków każdego prawowiernego muzułmanina. Dało to początek jego długiej, ćwierćwiecze trwającej podróży po całym ówczesnym świecie muzułmańskim oraz krajach, do których sięgały wpływy islamu - do Tangeru nad Atlantykiem do Pekinu, stolicy Chin, i od Samarkandy w Azji Środkowej do Timbuktu w głębi Afryki. Ponadto na południu dotarł prawie do Madagaskaru, a na północy prawdopodobnie aż do rzeki Kamy, przy jej ujściu do Wołgi. Podczas pobytu w Indiach zdobył duże uznanie jako uczony w piśmie muzułmanin i sprawował w Delhi przez pewien okres urząd muzułmańskiego sędziego.

"Osobliwości miast i dziwy podróży" są relacją, nierzadko szokującą, z tych wszystkich wędrówek Ibn Battuty. W przedmowie do niej czytelnik znajdzie mnóstwo interesujących informacji o epoce, dziele i autorze, a w objaśnieniach na końcu książki solidną porcję wiedzy o świecie islamu.


"Znaczenie dzieła Ibn Battuty jest nieprzemijające (...) jako dokumentu epoki, pozostawionego przez człowieka o bystrym intelekcie i żywym usposobieniu, który podejmował (...) wielokrotne wędrówki dla samej wędrówki, wiedziony ciekawością badacza społeczeństw. (...) Opis podróży Ibn Battuty obejmuje takie strony życia codziennego społeczeństwa, jakie zwykle wymykają się opisom geografów zawodowych. Przed czytelnikiem ukazują się uroczystości dworskie obcych władców, stroje różnych ludów, zwyczaje dalekich krajów, plony ziemi, potrawy i sposoby ich przyrządzania itd. Opis jest wyjątkowo żywy i indywidualny".

Z przedmowy

[Książka i Wiedza, Warszawa 2008]