Książka: Matka odchodzi

Nie wiem, czy kiedykolwiek Różewicz napisał coś bardziej wzruszającego i dającego taki ładunek energii życiowej. Już od słowa wstępnego, poprzez wiersze starsze, wspomnienia, aż po koniec książki - czytamy i ogarnia nas pozytywny chaos. Recenzja ta również jest chaosem. Jak najbardziej zamierzonym. A jeśli ten świat jest naprawdę taki zły to pan panie Tadeuszu nie istnieje w nim a to przecież nieprawda

Jedna z ostatnich książek Tadeusza Różewicza, wznowiona w 2004 roku jako tom XI „Utworów zebranych”, jest utworem poetycko-wspomnieniowym. Niezwykle skonstruowane dzieło to równocześnie tren dla matki poety, wspomnienie rodziców i braci, jak i sam życiorys autora. Wreszcie należy powiedzieć: archiwum fotografii, rękopisów i dokumentów oraz… próbka poezji Różewicza. Ten, jako stary już syn, obnaża swoje wnętrze, ukazując czytelnikowi największe sekrety. Nagle okazuje się, że poeta to też ...

Książka złożona jest z dokumentów rodzinnych (fotografie), własnych wierszy poświęconych matce i szkicu wspomnieniowego o niej Stanisława Różewicza, fragmentów dziennika autora i pamiętnika jego matki.

Książka otrzymała w 2000 roku najważniejszą w Polsce nagrodę literacką – NIKE.

[Wydawnictwo Dolnośląskie]

Piękna opowieść o matce, z wierszami, tekstami nie tylko Różewicza, ale także matki i braci. Ogromnie smutna. Ale piękny ten smutek.