Forteca na niedostępnej wysepce u wybrzeży Sycylii. Czterej więźniowie, skazani na gilotynę za próbę zamachu na króla, czekają w celi śmierci na egzekucję. Aby nie myśleć o tym co ma nastąpić, postanawiają, że każdy z nich opowie taki epizod ze swego życia, który zaważył najbardziej na jego późniejszych losach. Te cztery opowieści, gdzie liryzm graniczy nieraz z drastycznymi scenami, na pozór bardzo realistyczne, wprowadzają czytelnika w dziwną, mroczną atmosferę, gdzie bliska śmierć nie tylko stawia pytanie o sens istnienia, ale podważa każdą prawdę, każdy pewnik i życie ludzkie przyrównuje do sceny, na której bezwolne marionetki odgrywają swoją żałosną komedię.
Znakomicie napisana i trzymająca w napięciu (który z czterech, dla ratowania życia, okaże się zdrajcą? Kto jest kim?) powieść Bufalina, choć osadzona w XIX stuleciu, porusza problemy do dziś aktualne, stawia pytania, na które nadal szukamy odpowiedzi. Sam autor twierdzi, że "Kłamstwa nocy" są "metafizycznym kryminałem" lub "fantazją historyczną" i wybór pozostawia czytelnikowi. Możemy dodać, że to mała-wielka powieść.
Gesualdo Bufalino (1920-1996) urodził się w Comiso, w prowincji Ragusa, "najbardziej wysuniętej na południe części Włoch, z latarniami morskimi zwróconymi w stronę Afryki". Przez całe życie związany z Sycylią: oprócz miejsca urodzenia i stolicy prowincji, także z Katanią i Palermo, gdzie po wojnie ukończył studia poświęcone literaturze i filozofii. Przez 30 lat pracował jako nauczyciel w swoim rodzinnym mieście. Jego pisarski talent odkrył Leonardo Sciascia, zachęcając Bufalina wraz z Elvirą Sellerio, właścicielką wydawnictwa Sellerio, do opublikowania napisanej "do szuflady" powieści. W 1981 roku, w wieku sześćdziesięciu jeden lat, publikuje książkę "Opowieść siewcy zarazy" ("Diceria dell'untore"), jeden z późniejszych w historii literatury włoskiej debiutów. Jego twórczość zostaje dostrzeżona, publikuje kolejne tomy prozy, poezji i aforyzmów. Jest laureatem Premio Campiello za debiutancką powieść oraz Premio Strega, którą zdobył w 1988 r. za powieść "Kłamstwa nocy".
Halina Kralowa (1935) urodziła się w Warszawie, gdzie na uniwersytecie wykładała o literaturze i kulturze Włoch. Przełożyła książki takich autorów jak: Giorgio Bassani, Carlo Emilio Gadda, Alberto Moravia, Leonardo Sciascia, Italo Svevo czy Antonio Tabucchi. Jest współautorką "Historii literatury włoskiej" i "Historii literatury włoskiej XX wieku". Otrzymała m.in. Nagrodę Literacką im. Leopolda Staffa w kategorii "Dzieło życia" oraz Nagrodę Literatury na Świecie w kategorii "Mamut".
[Wydawnictwo Officyna, 2023]