Bitwa pod Filippi, do której doszło w październiku 42 r. p.n.e., zupełnie niedoceniana we współczesnej historiografii, była jednym z ważniejszych momentów okresu schyłku republiki. Zmagania pod Filippi kończyły ważny etap kształtowania się ustroju zwanego pryncypatem, bowiem wraz z ich zakończeniem nie było już w Rzymie poważnej siły politycznej czy militarnej, która byłaby w stanie podjąć walkę o przywrócenie republiki.
Sama bitwa nie obfitowała wprawdzie w błyskotliwe manewry taktyczne, ale jej przebieg był ogromnie dramatyczny, a przez niemal trzy tygodnie, w czasie których toczyły się zmagania militarne, żadna ze stron nie zyskała tak zdecydowanej przewagi, aby upatrywać w niej pewnego zwycięzcy. Dopiero brutalne starcie poprowadzone na wzór falangi greckiej w ostatnim dniu zmagań przechyliło szalę zwycięstwa na korzyść strony bardziej zdesperowanej, której zdecydowany triumf dawał jedyną możliwość przetrwania.
Pozycja ta opisuje jednak nie tylko same zmagania militarne, ale też sytuację polityczną w Imperium, która do nich doprowadziła. Okres od śmierci Cezara aż do bitwy, mimo że trwający zaledwie dwa i pół roku, obfitował w wiele ogromnie ciekawych zdarzeń, które rozgrywały się z udziałem najbardziej znanych postaci z dziejów Imperium Romanum. Sojusze zawierane przez potencjalnych wrogów, czy starcia pomiędzy przypuszczalnymi sojusznikami, w oczach Rzymian musiały sprawiać wrażenie zupełnego chaosu, w którym tylko wybitne postacie potrafiły się zorientować. Tak charakterystyczne osobowości jak Cyceron, Antoniusz, Oktawian, Brutus i Kasjusz oraz Kleopatra sprawiły, że bezwzględna rozgrywka o władzę była wyjątkowo wyrafinowana.
Maciej Milczanowski, urodzony w 1971 roku w Szczecinie. W roku 1996 ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Łączności. Pracuje jako zawodowy oficer w 21 Brygadzie Strzelców Podhalańskich w Rzeszowie. Spędził rok na Wzgórzach Golan, a także pół roku w Iraku w ramach misji pokojowych, gdzie zetknął się z utrwaloną w zabytkach historią starożytną na terenie Izraela, Syrii i Mezopotamii. W roku 2004 ukończył studia historyczne na wydziale humanistycznym Akademii Obrony Narodowej pisząc pracę na temat "Motywy podbojów Aleksandra Wielkiego". Zajmuje się historią starożytną - głównie Grecji epoki hellenistycznej i postacią Aleksandra Wielkiego, a także historią starożytnego Rzymu - w szczególności okresem przełomu republiki i pryncypatu. Autor artykułów naukowych i popularnonaukowych poświęconych tym tematom. Wydał "Podboje Aleksandra Wielkiego 336-323 p.n.e.", Zabrze 2005. W przygotowaniu kolejna książka, pt. "Gaugamela", która zostanie wydana pod koniec 2007.
[Inforteditions, 2006]