Książka: Elantris

Elantris to otoczone murem miasto, które niegdyś było pełne wszelkiego piękna i cudowności. Jego mieszkańcy byli mądrzy i pracowici, nie miały do nich przystępu choroby, starość ani śmierć. Pewnego dnia jednak błogosławieństwo zmieniło się w przekleństwo. Od tej pory zamiast żywych bogów są żywe trupy, które snują się po brudnych ulicach. Co gorsza, każdy może któregoś dnia obudzić się jako jeden z nich. Taki właśnie los spotyka księcia Raodena, który bez zbędnej zwłoki zostaje odesłany za potęż...

Kiedy zobaczyłam tytuł tej książki, od razu się nią zainteresowałam, a gdy przeczytałam opis (wyd. MAG, 2007), nie zastanawiałam się ani chwili dłużej i kupiłam ją. Bardzo mnie zaintrygowała. Stwierdziłam, że to na pewno nie jest słodka fantasy. I rzeczywiście, Sanderson opowiada o pięknym mieście "ludzi-bogów", których pewnego dnia dopadła tajemnicza przemiana Shoad. Cudowne Elantris upadło i stało się miastem przeklętym, do którego wpędzano wszystkich, których dotknęła przemiana. Pewnego d...

Elantris kiedyś było piękne. Nazywano je miastem bogów: miejscem pełnym mocy, promiennym i magicznym. Przyjezdni twierdzili, że nawet kamienie lśniły tam wewnętrznym blaskiem, a miasto pyszniło się przedziwnymi, niezwykłymi cudownościami.

A jednak, choć Elantris było wspaniałe, jego mieszkańcy byli jeszcze wspanialsi. Mieli białe i lśniące włosy, a skórę niemal metalicznie srebrzystą. Legendy mówią, że byli nieśmiertelni - albo prawie nieśmiertelni. Ich ciała goiły się szybko, zostali też obdarzeni wielką siłą, instynktem i szybkością. Mogli czarować samymi gestami dłoni; ludzie zjeżdżali do Elantris z całego Opelonu, by zakosztować elantryjskiego uzdrowienia, strawy lub mądrości. Elantrianie byli bóstwami.

I każdy mógł zostać Elantraninem.

Zwano to Shaod, czyli Przemianą. Uderzała na ślepo, zazwyczaj nocą, w czasie tych tajemniczych godzin, kiedy ciało zażywało odpoczynku. A gdy już nadeszła, życie szczęśliwej osoby kończyło się i zaczynało od nowa - mogła odrzucić dawną, światową egzystencję i przeprowadzić się do Elantris. Elantris, w którym żyła w chwale, panowała mądrze i była czczona przez wieczność.

Wieczność skończyła się dziesięć lat temu.


[Wydawnictwo Mag, 2007]

Dostałam "Elantris", obejrzałam, dowiedziałam się, że to o pięknym mieście, o srebrzystych ludziach pełnych wewnętrznej magii, dobra i radości, a ostatnie zdanie opisu z okładki (Wydawnictwo Mag, 2007) szast-prast przekreśliło całość - nie jest słodko ani miło, jest ponuro i groźnie. No i bardzo dobrze, że tak to przekreślono, nie może być za słodko, za miło. O wiele bardziej interesująca jest obserwacja, jak para głównych bohaterów przebija się przez narastające trudności jak górnik przez ś...