Dodany: 02.06.2007
|
Autor: Astral
"Dzienniki" są trójgłosem Ingmara Bergmana, jego żony Ingrid oraz ich córki Marii. Stanowią szczery dokument zmagania się Ingrid ze śmiertelną chorobą, Ingmara – z własnym wiekiem i bezradnością w obliczu spraw ostatecznych, Marii – z myślą o umierającej matce i dramacie ojca. Dla miłośników twórczości Bergmana "Trzy dzienniki" będą również niespotykanym, a zarazem przejmującym "portretem artysty w czasach starości". Niespotykanym, gdyż pozbawionym najmniejszych śladów autokreacji. Ukazującym wewnętrzną rozmowę dwojga ludzi aż do ich ostatnich dni – i dlatego przejmującym.
Ingmar Bergman urodził się w roku 1918. Szwedzki reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta, dramaturg. Autor takich filmów, jak "Siódma pieczęć" (1956), "Tam, gdzie rosną poziomki" (1957), "Persona" (1965), "Szepty i krzyki" (1972), "Fanny i Aleksander" (1982), zaliczanych do najwybitniejszych osiągnięć światowej kinematografii. Wystawiał na deskach teatrów m.in. w Göteborgu, Malmö, Sztokholmie i Monachium. Zasłynął z głośnych inscenizacji dramatów skandynawskich, na przykład Ibsena ("Peer Gynt" 1957) i Strindberga ("Sonata widm" 1954, 1971), a także klasyki literackiej – Moliera ("Świętoszek" 1979), Szekspira ("Wieczór trzech króli" 1975) czy Gombrowicza ("Iwona, księżniczka Burgunda" 1980). Inscenizował również przedstawienia muzyczne, filmy telewizyjne, dokumentalne i słuchowiska.
W Polsce, oprócz tekstów publikowanych w prasie, ukazały się jak dotąd "Scenariusze" (wybór, 1973), "Sceny z życia małżeńskiego" (pol. 1975), "Twarzą w twarz" (pol. 1978), "Jajo węża; Jesienna sonata" (pol. 1980) oraz autobiograficzna książka "Laterna magica" (pol. 1991).
[słowo/obraz terytoria, 2007]