Książka: Rękopisy Platona

"Rękopisy Platona" są jedną z kilku moich ulubionych minipowieści o świecie z przyszłości. Tym razem katastrofą, jaką musiała przejść ludzkość, jest... zgaśnięcie ich planety. Wszystko pociemniało i ucichło, wszystko stanęło. Kollapsostrofa. Ci, którzy przeżyli, podjęli próbę przywrócenia światła. Po bardzo, bardzo długim czasie udało im się to, ale w inny sposób, niż mogliby się tego spodziewać ich przodkowie. W mieście, które jest całym ich światem, podejmują próby ustalenia, jak żyli ludzie...

Londyn za 2000 lat. Orator Platon zwołuje obywateli miasta na obrzędowe przemowy, w których opowiada im o starożytnej historii miasta. Najwięcej uwagi poświęca nieszczęsnej Epoce Krzywowzoru (1500-2300 r. n.e.), sprzed przygaśnięcia gwiazd i spalenia maszyn. Wykłada o książce zatytułowanej "O pochodzeniu gatunków" autorstwa dziewiętnastowiecznego powieściopisarza Charlesa Dickensa i o pantomimicznych występach komika Sigmunda Freuda. Przedstawia nawet słowniczek dwudziestowiecznych terminów i wyjaśnia takie dawne mity o stworzeniu świata jak "superstruny" i "teoria względności". Potem jednak zdarza się coś nieoczekiwanego. Platon ma sen lub widzenie, bądź też udaje się w rzeczywistą podróż - zdania są podzielone - do olbrzymiej podziemnej jaskini, w której wciąż bytują mieszkańcy Londynu Epoki Krzywowzoru.

[Zysk i S-ka, 2003]