Książka: Ludzie jak wiatr

Do starej leśniczówki w poszukiwaniu ciszy i spokoju przyjechał dziennikarz. Chciał on napisać książkę i miał nadzieję, że to właśnie miejsce będzie odpowiednie, żeby stworzyć dzieło. Zamiast ciszy i spokoju zastał pewną gromadkę (trzy dziewczyny i chłopak). Na początku był trochę zawiedziony, lecz dzięki tej młodzieży mógł obserwować, jak rodzi się uczucie. W książce pojawia się też wątek zaginionych witraży i tajemniczej skrzyni. Wspaniała książka! Jest dla mnie wyjątkowa, bo to pierwsza ks...

"I wtedy Tomek zrobił najgłupszą rzecz, jaką mógł zrobić: tak, jak przed chwilą obejmował Monikę, objął teraz Babetkę. Ciągle niezdecydowany, ciągle niepewny, ciągle rozdarty między tymi dwoma dziewczętami.
Babetka odepchnęła Tomka łokciem i wysunęła się zręcznie z jego objęcia.
- Daj spokój. Gorąco".


"Zawsze jest dla mnie wielką radością, kiedy spotykam się z moimi czytelnikami serii »Wokół nas«. Wydaje mi się, że skoro sięgają po książki, które Wydawnictwo Siedmioróg wybrało do tej serii, znaczy to, że problemy w nich poruszane są naprawdę ważne i że rozmowa o nich jest naprawdę potrzebna. Użyłam słowa »rozmowa« w przekonaniu, że na niej polega prawdziwy kontakt między autorem a czytelnikiem. Musimy przecież wspólnie stawiać sobie pytania i wspólnie szukać na nie odpowiedzi. Tylko wtedy, kiedy to właśnie się dzieje, wiem, że byłam do czegoś potrzebna".

Krystyna Siesicka


[Wydawnictwo Siedmioróg, 1998]

"- Co się dzieje w domu? - zapytałem. Miałem nadzieję, że Babetce w odpowiedzi wyrwie się coś, co naprowadzi mnie na trop jej zmartwień. - Anita gotuje, dziadka nie ma, poszedł na strażnicę. Kryśka reperuje magnetofon, bo coś w nim wysiadło - recytowała. - Monika poszła na pocztę, bo do niej listy przychodzą, oczywiście, na poste restante... »Oczywiście« - powiedziała. - »Oczywiście na poste restante«. To był docinek, zrozumiałem. - A Tomek? Nie odpowiedziała od razu. Podsunęła mi cukiernicę...

Sięgnęłam po tę książkę we wczesnym wieku dojrzewania i wywarła ona na mnie ogromne wrażenie. Niby nieskomplikowana w swej fabule, a zapadła mi w pamięć najbardziej ze wszystkich książek Siesickiej. Chyba nawet nie zdawałam sobie sprawy, że książka wywarła wpływ na moją kształtującą się wtedy tożsamość. Jeśli w dzieciństwie wyrastałyście na baśniach (nie cartoonach) i na ich podstawie budowałyście system wartości, to wiecie, o czym mówię.

Książkę "Ludzie jak wiatr" zaliczam do kategorii "dla czytelników o dojrzałym podejściu do życia...". Ma rozmiar duchowy oraz zawiera wiele ciekawych refleksji i przemyśleń. Jak prawie każda powieść Krystyny Siesickiej, zawiera wątek miłości oraz wyboru. Gatunkiem dopasowuje się do każdego ze względu na treść oraz styl. Książka ta wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie i myślę, że dzięki takim lekturom dzisiejsza młodzież może przetrwać bez zepsucia moralnego oraz w niezatraceniu podstawow...