Książka: Achaja: Tom 1

Początek jak w baśni: jest zła macocha, jest księżniczka, jest trochę "nieciumaty" ojciec (przynajmniej w sprawach rodzinnych), ale dość szybko przestaje to być baśnią. Szybko pojawia się świetny humor, nowi, zupełnie "niebaśniowi" bohaterowie - jak "rycerz do wynajęcia", który w niepowtarzalny sposób robi to, za co mu zapłacono - wszyscy niezwykli na swój sposób. Akcja gna do przodu z zawrotną prędkością, podobnie jak świat, w którym się rozgrywa. Jest w nim wszystko: polityka (jawna i tajna...

"Achaja" wydaje się być pisana do szuflady przez nastolatkę, której wszystkie dzieła kończą się happy endem. Tak jednak nie jest. Ziemiański stworzył bohaterkę idealną - piękną, mądrą, inteligentną. Niestety. Achaja ma macochę, żądną władzy i wszystkiego innego, która w gruncie rzeczy zazdrości Achai urody, wykształcenia i taktu. Wysyła ją więc do wojska, gdzie ta uczy się życia, jednak później staje się niewolnicą na długie lata. Gorzej być nie może? A jednak. Achaja zostaje prostytutką i usiln...

"Achaja" autorstwa Andrzeja Ziemiańskiego, a właściwie pierwszy jej tom, wydany przez Fabrykę Słów, wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Ta ponad sześciuset stronicowa powieść fantasy to najlepsza książka jaką zdarzyło mi się czytać ostatnimi czasy. Mimo tak obszernej objętości tekstu nie czuje się i nie zauważa kiedy mijają kolejne setki stron. Książka naprawdę wciąga i niejeden raz miałem ochotę by przerzucić kilka stron bez czytania, aby dowiedzieć się co nastąpi za chwilę. Akcja to...

Andrzej Ziemiański w najlepszej formie. Głośne opowiadania: "Bomba Heisenberga" i "Waniliowe plantacje Wrocławia" - pierwsze miejsce w plebiscycie "Nowej Fantastyki", Nagroda Sfinks 2001, Sfinks 2002, "Autobahn nach Poznań" - Nagroda imienia Janusza A. Zajdla 2002, Puchar Bachusa, są tylko przedbiegiem do "Achai", wyjatkowej powieści napisanej z ogromnym rozmachem i kunsztem.

[Fabryka Słów, 2002]

Bardzo źle napisana książka. Czytając nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że pisał to uczeń liceum, a nie poważny i szanowany pisarz. Brak logiki akcji, dziecinne dialogi, prymitywny humor, przewidywalne sytuacje - jednym słowem wszystko to, co sprawia, że czytając męczmy się, a nie cieszymy kolejną stroną. Jeśli kiedykolwiek znajdziesz się na bezludnej wyspie i ta książka okaże się jedyną, jaką ze sobą masz, to proszę - nie czytaj jej. Lepiej rozpal jakieś małe ognisko, przynajmniej się ogrzejesz. ...

Po usłyszeniu wielu pozytywnych opinii o tej powieści w końcu znalazłem czas, żeby zabrać się za "Achaję". W ubiegłym roku przeczytałem ponad 50 książek (od razu zaznaczę, że mało która miała poniżej 300 stron) i "Achaję" zaliczyłbym do najsłabszych, a na pewno najgorzej napisanych. Czytam sporo fantasy i to różnego kalibru - od lekkich parodii do wielotomowych, wielowątkowych sag. "Achaja" nie zachwyca w zasadzie na żadnej płaszczyźnie. Styl i język autora momentami budzą wręcz zażenowanie i...

Zaczynając czytać "Achaję" myślałam, że umrę, zwyczajnie umrę z nudów, trzeba mnie będzie ściągnąć z kanapy, na której siedziałam i w dole zasypać. Byłam przekonana, że w okolicach 30. strony zaczną mi sztywnieć kończyny, serce zwolni (ano, tak sobie śmierć z nudów wyobrażam), ale jakże się pomyliłam. Książka po nudnawym i stereotypowym (moim i wyłącznie moim zdaniem, co podkreślam grubym pisakiem) początku wciągnęła mnie całą (razem z moimi głupio przyciętymi włosami) i jeszcze się oblizała. ...