Książka: Całkiem inna historia

Sześcioro Szwedów, powiązanych w ten lub inny sposób z Kymlinge, spędza wakacje na wybrzeżu Bretanii. Personalia i skrócone życiorysy pięciorga z nich, w tym dwóch par, czytelnik poznaje już na pierwszych stronach powieści. Szósta osoba, której fragmenty pamiętników, notatek pojawiają się jeszcze wiele razy, stanowi zagadkę. Po wakacjach przypadkowa znajomość nie była kontynuowana, Szwedzi rozjechali się w swoje strony, zajęli swoimi sprawami. Jednak pięć lat później ktoś zaczął ich kolejno zabi...

Polubiłam Barbarottiego tak samo jak Wallandera, choć to cokolwiek inny typ osobowości – coś musiał po włoskim ojcu odziedziczyć, na przykład swoiste podejście do kwestii wiary (jeśli po kimś spodziewałabym się targowania ze Stwórcą o drobiazgi, to faktycznie raczej po przedstawicielu którejś południowej nacji). Fajny jest z tymi swoimi nieustającymi wątpliwościami i aktami niesubordynacji – taki naturalny. Evę Backman też lubię. I nawet Leif Asunander, pragnący tylko doczekać do emerytury, zasł...

Nadludzko inteligentny zbrodniarz rzuca wyzwanie policji, rozpoczynając z nią grę, w której stawką jest życie ofiar. W literaturze anglosaskiej natrafiłby on prawdopodobnie na równie genialnego śledczego, z którym stoczyłby umysłowy bój na równych warunkach. W "Całkiem innej historii" bohater jest bardziej kompetentny niż błyskotliwy, śledztwo raczej pełznie niż się toczy, a sama historia kryminalna nie zawsze gra pierwsze skrzypce – cóż z tego, skoro od lektury po prostu nie sposób się oderwać?...

W drugiej książce o Gunnarze Barbarottim, "Całkiem inna historia", ponownie spotykamy wyrafinowanego sceptyka szukającego czasami wskazówek w Piśmie Świętym, którego poznaliśmy w powieści "Człowiek bez psa". Ma coraz więcej wątpliwości związanych ze swoją karierą zawodową, a życie osobiste obfituje w nieoczekiwane zmiany akcji i planów.

Kilkoro Szwedów spędza wspólnie czas podczas dwutygodniowego urlopu w Finistère w Bretanii na początku XXI stulecia – dwie pary, dwóch singli – w sumie sześcioro świeżo poznanych przyjaciół. Zażywają kąpieli, rozkoszują się francuskim jedzeniem, organizują wycieczki i flirtują, nie zważając na zobowiązania małżeńskie. Na pamiątkę zostaje kilka fotografii, może jakieś zdjęcie grupowe, jakaś akwarelka i anonimowy pamiętnik opisujący ich eskapady.

Pięć lat później ktoś zaczyna ich zabijać, jedno po drugim, informując wcześniej listownie o swoich planach inspektora kryminalnego Gunnara Barbarotti w Kymlinge. Sprawa odbija się szerokim echem w mediach, które rozpętują nagonkę na policję. Morderca ciągle zwodzi śledczych, a jego działanie jest coraz bardziej niezrozumiałe i pełne zagadek. Pozornie jego ofiary nie mają ze sobą nic wspólnego. Dlaczego seryjny morderca wybiera właśnie ich? Dlaczego seryjny morderca za każdym razem stosuje inną metodę zabijania?

[Czarna Owca, 2011]