Książka: Doznać cudu?: Opowieść Trudy Rosenberg

Prawdziwe historie.


"Jeśli chcesz być szczęśliwą i doznać cudu, zostań wierną córką żydowskiego ludu".

Takie słowa usłyszała młoda Truda Rosenberg od swojej mądrej matki jeszcze w dzieciństwie. I trzyma się ich przez całe życie.

Opowieść Trudy Rosenberg zaczyna się we Lwowie, w pięknej kamienicy, pośród elity lwowskiej inteligencji, do której należał jej ojciec, zamordowany 3 lipca 1941 roku na dziedzińcu więzienia, tak zwanych Brygidek.

Truda opowiada o swej wojennej tułaczce, która z ukochanego domu poprowadziła ją przez lwowskie getto, Rumunię, Warszawę aż do Niemiec, w końcu do Anglii i Kanady. Tułaczce, podczas której musiała wielokrotnie zmieniać tożsamość, aby ukryć swoje pochodzenie. Opowiada o ludziach, którzy pomagali i którzy też walczyli o przetrwanie, o dobrych i okrutnych gestach, z jakimi się spotkała, o ludzkiej wielkości i małości.

Jej opowieść jest prawdziwa do głębi, pozwala na chwilę przenieść się w czasy zawieruchy wojennej i poczuć emocje, rozterki i myśli młodej dziewczyny walczącej o zachowanie odrobiny normalności w świecie, który wydawał się jej całowicie pozbawiony. To opowieść o wielkiej sile tkwiącej w człowieku. Sile, którą dają miłość i nadzieja.


"Oto przedziwny dokument. Sam przeczytałem go jednym tchem. Dwie Kanadyjki rozmawiają po polsku o zdarzeniach sprzed lat siedemdziesięciu. Ich polszczyzna jest piękna, choć nieco archaiczna i pełna zapomnianych już znaczeń. Pierwsza z nich, starsza, to polska Żydówka ze Lwowa, druga, o dwa pokolenia młodsza, to dziecko imigrantów z Polski, z Kresów, wychowane w tradycji katolickiej i patriotycznej. Pierwsza, Truda Rosenberg (wcześniej Osterman) jest psychologiem poznawczym, druga, Hania Fedorowicz, jest specjalistką w dziedzinie komunikacji i rozwiązywania konfliktów. Obie od lat pracują nad sposobami redukowania niechęci, nienawiści i uprzedzeń między ludźmi".

Z "Przedmowy" Wiesława Łukaszewskiego

[Smak Słowa, 2012]

Krzyki Niemców mrożące krew w żyłach i rozwalające się drzwi, gdy wpadło na oddział trzech katów w mundurach. "Raus! Raus!". Gdy pacjenci pozostali bez ruchu, trójka morderców zaczęła zrzucać materace z nimi na podłogę. Z cierpiącymi stałam ja, z zadaniem niesienia pomocy chorym. Nie miałam do tego przygotowania, byłam młodziutką wolontariuszką. [...] Zaintonowałam modlitwę "Szema Izrael: Słuchaj Jisraelu, Haszem jest naszym Bogiem, Haszem jest jedyny". [...] To jest nasza najważniejsza mod...