Książka: To, co ukryte

Opowiem Wam bajkę z dreszczykiem. Dawno, dawno temu (w zeszłym tygodniu) Misiak zapragnął przeczytać kryminał, jak bardzo często mu się już zdarzało. Jednak chciał czegoś nowego, świeżego. Bo choć klasyków kryminałów mamy wielu i lektura ich powieści przynosi mnóstwo radości, zawsze jest w jakiś sposób schematyczna. Dlatego Misiak powiedział "Au revoir" Francuzowi z wielkimi wąsami ("Ależ, monsieur, jestem Belgiem, nie Francuzem!". "Proszę wybaczyć, panie Poirot"). Odmówił zaproszenia do St. Mar...

Dwie jedenastolatki po drodze do domu widzą wózek z dzieckiem. Postanawiają je uratować – skoro ktoś je zostawił bez opieki, to znaczy, że go nie chce. Prawda? Kilka dni później policja znajduje zwłoki niemowlęcia. Po szybkim procesie dziewczynki zostają skazane.

Siedem lat później Alice i Ronnie wychodzą z poprawczaka. Mają szansę zacząć życie od nowa. Jednak tajemnica, którą owiana jest dawna zbrodnia, wciąż dręczy ich rodziców, prawników i policjantów. Wszystkich, którzy wtedy nie odważyli się stawić czoła szokującej prawdzie …

A kiedy w niepokojących okolicznościach znika kolejne dziecko, podejrzenia natychmiast padają na dawne koleżanki. Zaczyna się walka z czasem, poszukiwania, batalia z mediami, które węszą za tanią sensacją. Sprawę prowadzi młoda pani detektyw, która siedem lat wcześniej znalazła ciało Olivii.

Tyle że nic w tej sprawie nie jest normalne...

Jedna z tych powieści, o których wydawcy lubią mówić, że „rozsadza ramy gatunku”. Tyle że tym razem to prawda.
„Chicago Sun-Times”

Tą książką, znacznie mroczniejszą niż wcześniejsze, Lippman udowadnia, że nie boi się ryzyka. Bardzo zręczne potrafi manipulować niepokojem.
„Publishers Weekly”

[Marginesy, 2017]

Dobry rysunek psychologiczny niektórych postaci, ale to nie jest kryminał. Raczej intrygujące studium potęgi pozoru. Raczej zgrabny szkic dusznego, klaustrofobicznego podwórka, zwanego Baltimore. Raczej opowieść o władzy - wielowątkowa i frustrująca. Wszelako mam pretensje. Dlaczego Ronnie Fuller potraktowano tak obcesowo? Autorka wprowadza dwie bohaterki, a potem jedną zupełnie lekceważy. Więcej uwagi poświęca prawnikom i detektywom, mocniej się wgryza w bajgle niż w psychikę tej, która j...