Książka: Achaja: Tom 2

Autorem recenzji jest: Maciej 'starlift' Dzierżek Nigdy nie zdarzyło mi się tak bardzo czekać na książkę. Achaja uwiodła mnie, z niecierpliwością oczekiwałem daty premiery, by wreszcie poznać dalsze losy bohaterów z tomu pierwszego. Wydawnictwo, Fabryka Słów, kilka razy ową datę przełożyło, a ja zacząłem obawiać się, czy dane mi będzie przeczytać drugi tom w tym roku. Udało się. Przeczytałem. Książkę czyta się świetnie. Jej bardzo dużą objętość można rozpoznać po wadze tomu lub zerkają...

Achaja była kiedyś księżniczką potężnego Królestwa Troy. Zdążyła jednak już o tym zapomnieć…

Ucieka. Z piętnem niewolnicy i tatuażem dziewki z domu publicznego… Czy istnieje na świecie miejsce, gdzie będzie mogła normalnie żyć? A jesli istnieje, czy ironicznie uśmiechnięty los nie włoży jej na głowę… książęcych ozdób? A nagrodą za zwycięstwo jest kolejna niebezpieczna wyprawa.

Zakon ma nowe zadanie: zemścić się na Zaanie i Siriusie. Trzeba ostrzec księcia Oriona, że w łożu jego syna sypia oszust…

[Fabryka Słów, 2003]

Tom znacznie lepszy od pierwszego. Na szczęście zniknął gdzieś arcynudny Meredith i związane z nim rozważania nad ludzką naturą. Jest to zdecydowanie najsłabszy aspekt tych książek. Do drugiego szeregu odszedł też wszechwiedzący Zaan, który umiera na gruźlicę w każdym rozdziale, tylko umrzeć coś nie może. Dorzucę do tego brak jakiejkolwiek mapy świata (chyba zamierzony ze wzgledu na wiele nielogiczności geograficznych i strategicznych) i wszystkie minusy mamy już odhaczone. Drugi tom skoncent...

Pisać w odcinkach, zwłaszcza w sporych "kęsach", to duża sztuka. A jeżeli piszącemu zbywa na talencie, to już katastrofa. Na szczęście Ziemiańskiemu na talencie nie zbywa. Zwykle sięgam po kolejny tom z obawą, że wszystko, co autor misternie naplątał, ubarwił świetnym językiem, zaludnił postaciami tak przeraźliwie realistycznymi i bliskimi jasnym i ciemnym stronom naszej duszy, nagle zawali się i pogrąży w bełkocie, niekonsekwencjach i chaosie. Z "Achają" tak się nie stało. Akcja, jak w pierw...

Pisać w odcinkach, a zwłaszcza w sporych "kęsach", to duża sztuka. Ale jeżeli autorowi zbywa na talencie, to katastrofa. Na szczęście Ziemiańskiemu na talencie nie zbywa. Zwykle sięgam po kolejny tom z obawą, że wszystko, co autor misternie naplątał, ubarwił świetnym językiem, zaludnił postaciami narysowanymi tak przeraźliwie realistycznie i bliskimi jasnym i ciemnym stronom naszej duszy, nagle zawali się i pogrąży w bełkocie, niekonsekwencjach i chaosie. Z "Achają" tak się nie stało. Akcja,...